Ταξιδιωτικός οδηγός EndlessSunrise
Αξιοθέατα
Το κάστρο του Παλαμηδίου είναι ένα από τα πιο ρομαντικά αξιοθέατα της περιοχής σε απόσταση μόνο 10 λεπτά από τα διαμερισματα μπορείτε να δείτε το Ναύπλιο αλλά και τον Αργολικό κόλπο.Τα 999 σκαλιά του Παλαμηδίου προσφερονται για να δείτε το κάστρο από μέσα εάν ωστόσο δεν θέλετε να τα ανεβείτε υπάρχει και δρόμος ο οποίος πηγαίνει έξω ακριβώς από το κάστρο με το αυτοκίνητο!!Τέλος αξίζει να το επισκεφθείτε και βράδυ για να δείτε φωτισμένη την πόλη από ψηλά!!
180 personas locales recomiendan
Palamidi Fortress
PalamidiouΤο κάστρο του Παλαμηδίου είναι ένα από τα πιο ρομαντικά αξιοθέατα της περιοχής σε απόσταση μόνο 10 λεπτά από τα διαμερισματα μπορείτε να δείτε το Ναύπλιο αλλά και τον Αργολικό κόλπο.Τα 999 σκαλιά του Παλαμηδίου προσφερονται για να δείτε το κάστρο από μέσα εάν ωστόσο δεν θέλετε να τα ανεβείτε υπάρχει και δρόμος ο οποίος πηγαίνει έξω ακριβώς από το κάστρο με το αυτοκίνητο!!Τέλος αξίζει να το επισκεφθείτε και βράδυ για να δείτε φωτισμένη την πόλη από ψηλά!!
Στο νοτιοδυτικό άκρο της αργολικής πεδιάδας κοντά στις πηγές του Ερασίνου ποταμού (σημερινό Κεφαλάρι) και πάνω σε κύρια οδική αρτηρία που κατά την αρχαιότητα οδηγούσε από το 'Αργος προς την Τεγέα και την υπόλοιπη Αρκαδία, βρίσκεται ένα μεμονωμένο μνημείο, ένα μικρό οχυρό, γνωστό σήμερα με την ονομασία ''Πυραμίδα'' του Ελληνικού.Σύμφωνα με το Υπουργείο Πολιτισμού τα μυστήρια για τη χρονολόγηση και τον προσδιορισμό χρήσης της πυραμίδας έχουν λυθεί. Οι ανασκαφικές μαρτυρίες και τα χαρακτηριστικά στοιχεία της δομής απέδειξαν πως η πυραμίδα χρονολογείται στα τέλη του 4ου π.Χ. αιώνα και όχι στην προϊστορική περίοδο, όπως πρόσφατα επιχείρησαν να αποδείξουν ορισμένοι ερευνητές.
Στα ύστερα χρόνια της αρχαιότητας θεωρούσαν την πυραμίδα ως ταφικό μνημείο ''Πολυάνδριον'', αργότερα πίστευαν πως φτιάχναμε πυραμίδες πριν και απ' τους Αιγύπτιους. Πάντως σήμερα είναι βέβαιο ότι επρόκειτο για οχυρό του τύπου των μικρών φρουρίων που έλεγχαν τους οδικούς άξονες και που είναι γνωστό και από άλλες περιοχές της Αργολίδας και Κυνουρίας.
Το οχυρό έχει σχήμα πύργου με επικλινείς τις εξωτερικές πλευρές του οι οποίες περιβάλλουν ένα ορθογώνιο οικοδόμημα συνολικών εσωτερικών διαστάσεων 7,03 x 9,07 μ. Οι εξωτερικοί αυτοί τοίχοι, ανερχόμενοι με κλίση πλευράς 60 μοιρών, σε ύψος 3,50 μ. μετατρέπονται σε κατακόρυφους για να στηρίξουν τους ορόφους της ανωδομής. Η κύρια είσοδος του μνημείου βρίσκεται στην ανατολική πλευρά του μνημείου, δηλαδή στην πλευρά που κοιτάζει προς την θάλασσα του Αργολικού κόλπου. Απ' αυτήν εσωτερικά ξεκινά ένας στενόμακρος διάδρομος που οδηγεί σε μικρότερη πυλίδα, ανοιγμένη στο νότιο τοίχο του κυρίως χώρου, ενός τετράγωνου δωματίου πλευράς 7 μ περίπου.
Το επιβλητικό αυτό μνημείο είναι όλο δομημένο από σκληρό γκρίζο ασβεστόλιθο της περιοχής σε τραπεζιόσχημο και πολυγωνικό εν μέρει σύστημα από μεγάλους λιθόπλινθους.
Ανασκαφικές έρευνες στο μνημείο, του οποίου η λιθοδομή παρέμεινε ακλόνητη επί 2400 χρόνια έγιναν από τον Th. Wiegand το 1901, κυρίως όμως από τον L.Lord το 1938, οι οποίοι δημοσίευσαν τα αποτελέσματα των ανασκαφών τους σε σχετικές μονογραφίες.Τελος να επισημάνουμε πως πιθανολογείται η συγκεκριμένη πυραμίδα να είναι 2000 χρόνια προγενέστερη των Αιγυπτιακών πυραμίδων!
13 personas locales recomiendan
Pyramid of Hellinikon
Στο νοτιοδυτικό άκρο της αργολικής πεδιάδας κοντά στις πηγές του Ερασίνου ποταμού (σημερινό Κεφαλάρι) και πάνω σε κύρια οδική αρτηρία που κατά την αρχαιότητα οδηγούσε από το 'Αργος προς την Τεγέα και την υπόλοιπη Αρκαδία, βρίσκεται ένα μεμονωμένο μνημείο, ένα μικρό οχυρό, γνωστό σήμερα με την ονομασία ''Πυραμίδα'' του Ελληνικού.Σύμφωνα με το Υπουργείο Πολιτισμού τα μυστήρια για τη χρονολόγηση και τον προσδιορισμό χρήσης της πυραμίδας έχουν λυθεί. Οι ανασκαφικές μαρτυρίες και τα χαρακτηριστικά στοιχεία της δομής απέδειξαν πως η πυραμίδα χρονολογείται στα τέλη του 4ου π.Χ. αιώνα και όχι στην προϊστορική περίοδο, όπως πρόσφατα επιχείρησαν να αποδείξουν ορισμένοι ερευνητές.
Στα ύστερα χρόνια της αρχαιότητας θεωρούσαν την πυραμίδα ως ταφικό μνημείο ''Πολυάνδριον'', αργότερα πίστευαν πως φτιάχναμε πυραμίδες πριν και απ' τους Αιγύπτιους. Πάντως σήμερα είναι βέβαιο ότι επρόκειτο για οχυρό του τύπου των μικρών φρουρίων που έλεγχαν τους οδικούς άξονες και που είναι γνωστό και από άλλες περιοχές της Αργολίδας και Κυνουρίας.
Το οχυρό έχει σχήμα πύργου με επικλινείς τις εξωτερικές πλευρές του οι οποίες περιβάλλουν ένα ορθογώνιο οικοδόμημα συνολικών εσωτερικών διαστάσεων 7,03 x 9,07 μ. Οι εξωτερικοί αυτοί τοίχοι, ανερχόμενοι με κλίση πλευράς 60 μοιρών, σε ύψος 3,50 μ. μετατρέπονται σε κατακόρυφους για να στηρίξουν τους ορόφους της ανωδομής. Η κύρια είσοδος του μνημείου βρίσκεται στην ανατολική πλευρά του μνημείου, δηλαδή στην πλευρά που κοιτάζει προς την θάλασσα του Αργολικού κόλπου. Απ' αυτήν εσωτερικά ξεκινά ένας στενόμακρος διάδρομος που οδηγεί σε μικρότερη πυλίδα, ανοιγμένη στο νότιο τοίχο του κυρίως χώρου, ενός τετράγωνου δωματίου πλευράς 7 μ περίπου.
Το επιβλητικό αυτό μνημείο είναι όλο δομημένο από σκληρό γκρίζο ασβεστόλιθο της περιοχής σε τραπεζιόσχημο και πολυγωνικό εν μέρει σύστημα από μεγάλους λιθόπλινθους.
Ανασκαφικές έρευνες στο μνημείο, του οποίου η λιθοδομή παρέμεινε ακλόνητη επί 2400 χρόνια έγιναν από τον Th. Wiegand το 1901, κυρίως όμως από τον L.Lord το 1938, οι οποίοι δημοσίευσαν τα αποτελέσματα των ανασκαφών τους σε σχετικές μονογραφίες.Τελος να επισημάνουμε πως πιθανολογείται η συγκεκριμένη πυραμίδα να είναι 2000 χρόνια προγενέστερη των Αιγυπτιακών πυραμίδων!
Ο οικισμός της Λέρνας, στη δυτική πλευρά του Αργολικού κόλπου, στο σημερινό χωριό των Μύλων, αποτελεί μία από τις σημαντικότερες θέσεις των προϊστορικών χρόνων στην Ελλάδα. Η χρήση του χώρου για 5.000 χρόνια περίπου, από τη Νεολιθική μέχρι και τη Μυκηναϊκή εποχή (6η-1η χιλιετία π.Χ.) σχημάτισε με τα αλλεπάλληλα στρώματα κατοίκησης ένα χαμηλό τεχνητό λόφο. Στα βαθύτερα στρώματα ερευνήθηκαν οικίες της Πρώιμης και Μέσης Νεολιθικής εποχής (Λέρνα Ι και ΙΙ: 6η-5η χιλιετία π.Χ.). Ορατό είναι σήμερα μόνο ένα σπίτι της Μέσης Νεολιθικής εποχής. Η μεγάλη ακμή της Λέρνας συνδέεται με την Πρωτοελλαδική ΙΙ φάση (Λέρνα ΙΙΙ: 2700-2200 π.Χ.), οπότε ο οικισμός απέκτησε ισχυρή οχύρωση με πύλη και δύο πύργους στα νότια. Ανάμεσα στις ορθογώνιες, συνήθως μονόχωρες οικίες της εποχής αυτής διακρίνεται ένα μνημειώδες κτήριο, διαστάσεων 12Χ25 μ., με κύρια είσοδο στα ανατολικά και μία σειρά δωματίων κατά τον Α-Δ άξονα του καθώς και διαδρόμους στις μακρές του πλευρές. Το κτήριο ήταν διώροφο, κτισμένο με πέτρες στα θεμέλια και ωμές πλίθρες στην ανωδομή, και έφερε στέγη από κεραμίδια. Μεγάλο μέρος αυτών βρέθηκε στο στρώμα καταστροφής του και έδωσε στο κτήριο τη συμβατική ονομασία "Oικία των Kεράμων". Στο νότιο από τα δύο μικρά δωμάτια που είχαν πρόσβαση μόνο από την εξωτερική πλευρά του κτηρίου βρέθηκαν πάνω από 150 πήλινα σφραγίσματα με αποτυπώματα από 60 περίπου σφραγίδες που διασώθηκαν χάρη στην πυρκαγιά που κατέστρεψε το κτήριο. Οι πήλινες αυτές μάζες, με τις οποίες σφραγίζονταν το περιεχόμενο αγγείων και καλαθιών αποτελούν αδιάψευστες μαρτυρίες για την ύπαρξη ενός πρώιμου αστικού συστήματος κεντρικής διοίκησης. Πάνω στο κατεστραμμένο κτήριο ιδρύθηκε κατά την ΠΕ ΙΙΙ φάση (Λέρνα IV: 2200-2000 π.Χ.) ένας τύμβος, διαμέτρου 19 μέτρων, με λίθινο περίβολο που δεν χρησίμευσε για ενταφιασμούς και θεωρήθηκε για το λόγο αυτό ως ένα είδος απόδοσης σεβασμού στους ένδοξους προγόνους. Η κατοίκηση συνεχίστηκε κατά την ΠΕ ΙΙΙ φάση αλλά και τη Μεσοελλαδική εποχή (Λέρνα V: 2000-1700 π.Χ.) σε οικίες με ορθογώνια αλλά και αψιδωτά περιγράμματα. Οι αλλαγές στην αρχιτεκτονική, στα ταφικά έθιμα και στην κεραμεική (εισαγωγή κεραμεικού τροχού) αποδόθηκαν σε εισβολείς που ταυτίστηκαν με τους πρώτους Ελληνες Ινδοευρωπαϊκής προέλευσης. Κατά τη μετάβαση από τη Μεσοελλαδική στην Υστεροελλαδική Εποχή (Λέρνα VI: 1700-1600 π.Χ.) δύο λακκοειδείς τάφοι κατασκευάστηκαν μέσα στα ερείπια της οικίας των Κεράμων. Η κατοίκηση που συνεχίζεται και κατά τους Μυκηναϊκούς Ανακτορικούς χρόνους (Λέρνα VII: 14ος-13ος αιώνας π.Χ.) μαρτυρεί την ύπαρξη μιας ακμάζουσας, αν και δορυφορικού χαρακτήρα, πόλης στο περιβάλλον των ισχυρών Ακροπόλεων της Αργολίδας. Παρότι στους Ιστορικούς χρόνους η Λέρνα αποτελεί μία ήσσονος σημασίας θέση, ο Μύθος τοποθετεί εδώ την απύθμενη λίμνη Αλκυονία αλλά και την πηγή Αμυμώνη, όπου φώλιαζε η Λερναία Υδρα, την οποία εξολόθρευσε ο ημίθεος Ηρακλής στο 2ο άθλο του. Τα ευρήματα από τις ανασκαφές στη Λέρνα εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Αργους.
Archaeological site of Lerna
Ο οικισμός της Λέρνας, στη δυτική πλευρά του Αργολικού κόλπου, στο σημερινό χωριό των Μύλων, αποτελεί μία από τις σημαντικότερες θέσεις των προϊστορικών χρόνων στην Ελλάδα. Η χρήση του χώρου για 5.000 χρόνια περίπου, από τη Νεολιθική μέχρι και τη Μυκηναϊκή εποχή (6η-1η χιλιετία π.Χ.) σχημάτισε με τα αλλεπάλληλα στρώματα κατοίκησης ένα χαμηλό τεχνητό λόφο. Στα βαθύτερα στρώματα ερευνήθηκαν οικίες της Πρώιμης και Μέσης Νεολιθικής εποχής (Λέρνα Ι και ΙΙ: 6η-5η χιλιετία π.Χ.). Ορατό είναι σήμερα μόνο ένα σπίτι της Μέσης Νεολιθικής εποχής. Η μεγάλη ακμή της Λέρνας συνδέεται με την Πρωτοελλαδική ΙΙ φάση (Λέρνα ΙΙΙ: 2700-2200 π.Χ.), οπότε ο οικισμός απέκτησε ισχυρή οχύρωση με πύλη και δύο πύργους στα νότια. Ανάμεσα στις ορθογώνιες, συνήθως μονόχωρες οικίες της εποχής αυτής διακρίνεται ένα μνημειώδες κτήριο, διαστάσεων 12Χ25 μ., με κύρια είσοδο στα ανατολικά και μία σειρά δωματίων κατά τον Α-Δ άξονα του καθώς και διαδρόμους στις μακρές του πλευρές. Το κτήριο ήταν διώροφο, κτισμένο με πέτρες στα θεμέλια και ωμές πλίθρες στην ανωδομή, και έφερε στέγη από κεραμίδια. Μεγάλο μέρος αυτών βρέθηκε στο στρώμα καταστροφής του και έδωσε στο κτήριο τη συμβατική ονομασία "Oικία των Kεράμων". Στο νότιο από τα δύο μικρά δωμάτια που είχαν πρόσβαση μόνο από την εξωτερική πλευρά του κτηρίου βρέθηκαν πάνω από 150 πήλινα σφραγίσματα με αποτυπώματα από 60 περίπου σφραγίδες που διασώθηκαν χάρη στην πυρκαγιά που κατέστρεψε το κτήριο. Οι πήλινες αυτές μάζες, με τις οποίες σφραγίζονταν το περιεχόμενο αγγείων και καλαθιών αποτελούν αδιάψευστες μαρτυρίες για την ύπαρξη ενός πρώιμου αστικού συστήματος κεντρικής διοίκησης. Πάνω στο κατεστραμμένο κτήριο ιδρύθηκε κατά την ΠΕ ΙΙΙ φάση (Λέρνα IV: 2200-2000 π.Χ.) ένας τύμβος, διαμέτρου 19 μέτρων, με λίθινο περίβολο που δεν χρησίμευσε για ενταφιασμούς και θεωρήθηκε για το λόγο αυτό ως ένα είδος απόδοσης σεβασμού στους ένδοξους προγόνους. Η κατοίκηση συνεχίστηκε κατά την ΠΕ ΙΙΙ φάση αλλά και τη Μεσοελλαδική εποχή (Λέρνα V: 2000-1700 π.Χ.) σε οικίες με ορθογώνια αλλά και αψιδωτά περιγράμματα. Οι αλλαγές στην αρχιτεκτονική, στα ταφικά έθιμα και στην κεραμεική (εισαγωγή κεραμεικού τροχού) αποδόθηκαν σε εισβολείς που ταυτίστηκαν με τους πρώτους Ελληνες Ινδοευρωπαϊκής προέλευσης. Κατά τη μετάβαση από τη Μεσοελλαδική στην Υστεροελλαδική Εποχή (Λέρνα VI: 1700-1600 π.Χ.) δύο λακκοειδείς τάφοι κατασκευάστηκαν μέσα στα ερείπια της οικίας των Κεράμων. Η κατοίκηση που συνεχίζεται και κατά τους Μυκηναϊκούς Ανακτορικούς χρόνους (Λέρνα VII: 14ος-13ος αιώνας π.Χ.) μαρτυρεί την ύπαρξη μιας ακμάζουσας, αν και δορυφορικού χαρακτήρα, πόλης στο περιβάλλον των ισχυρών Ακροπόλεων της Αργολίδας. Παρότι στους Ιστορικούς χρόνους η Λέρνα αποτελεί μία ήσσονος σημασίας θέση, ο Μύθος τοποθετεί εδώ την απύθμενη λίμνη Αλκυονία αλλά και την πηγή Αμυμώνη, όπου φώλιαζε η Λερναία Υδρα, την οποία εξολόθρευσε ο ημίθεος Ηρακλής στο 2ο άθλο του. Τα ευρήματα από τις ανασκαφές στη Λέρνα εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Αργους.
Η αναγκαιότητα ίδρυσης ενός νέου αρχαιολογικού μουσείου για την αποθήκευση και έκθεση των ευρημάτων των ανασκαφών ενός και πλέον αιώνα στις Μυκήνες είχε γίνει επιτακτική στις αρχές της δεκαετίας του 1980, όταν ο Γεώργιος Ε. Μυλωνάς σε συνεργασία με το Υπουργείο Πολιτισμού επέλεξε με τη σοφία που διέθετε τη θέση του στις βόρειες υπώρειες της Ακροπόλεως κάμπτοντας τις ενστάσεις των τοπικών εκπροσώπων που επιθυμούσαν την ίδρυση του νέου μουσείου στον παρακείμενο οικισμό.
Η ευρηματική μελέτη που εκπονήθηκε από αρχιτέκτονες της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας πέτυχε να εντάξει αρμονικά το κτήριο στο ευρύτερο φυσικό και αρχαιολογικό περιβάλλον. Πρόσφερε έτσι μια διακριτική και λειτουργική λύση που προέβλεπε χώρους για την αποθήκευση, τη συντήρηση και τη μελέτη των πολυάριθμων ευρημάτων, αλλά και για την εξυπηρέτηση των επισκεπτών, καθώς και έναν υπέροχα διευθετημένο εκθεσιακό χώρο.
Διατεταγμένο βαθμιδωτά στην πλαγιά του λόφου άρχισε να οικοδομείται το 1984 και ολοκληρώθηκε το 1997 παρακάμπτοντας οικονομικά προβλήματα και άλλου είδους ανασχέσεις. Από το 1998 έως το 2003 που εγκαινιάστηκε το νέο μουσείο μεταφέρθηκαν στις αποθήκες του περί τα 35.000 κινητά ευρήματα που φυλάσσονταν διάσπαρτα σε διάφορους αποθηκευτικούς χώρους, εκπονήθηκε η μουσειολογική και μουσειογραφική μελέτη και ολοκληρώθηκε η έκθεση.
Το έργο, που συγχρηματοδοτήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ελληνικό κράτος, υλοποιήθηκε από την Επιστημονική Επιτροπή Μυκηνών και την Δ΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων. Με τη συμμετοχή δεκάδων εργαζομένων όλων των ειδικοτήτων, την καθοριστική καθοδήγηση της Εφόρου Αρχαιοτήτων κ. Ελισάβετ Σπαθάρη και την ανεκτίμητη βοήθεια των ερευνητών των Μυκηνών, της καθηγήτριας Elizabeth French και του ακαδημαϊκού Σπύρου Ιακωβίδη, ο χώρος απέκτησε ένα μουσείο που έβγαλε από τη σιωπή και την αφάνεια 2.500 τέχνεργα και τα προσέφερε στους πολυπληθείς επισκέπτες στο πλαίσιο μιας διδακτικής παρουσίασης που αναδεικνύει τη διαχρονική ιστορία των Μυκηνών.
Η έκθεση αναπτύσσεται στις τέσσερις συνολικά αίθουσες που διατάσσονται σε δύο διαφορετικά επίπεδα και ακολουθεί μία κυκλοτερή πορεία με τη βοήθεια κεκλιμένων διαδρόμων. Στο ανώτερο επίπεδο ο ευρύχωρος προθάλαμος, με εποπτικό υλικό και υπέροχη θέα προς τους χώρους που κατελάμβαναν άλλοτε τα νεκροταφεία των μυκηναίων ευγενών, αποτελεί το σημείο έναρξης και κατάληξης της επίσκεψης. Η πρώτη εκθεσιακή αίθουσα, στο ίδιο επίπεδο, παρουσιάζει τα ευρήματα από τις δημόσιες και ιδιωτικές δραστηριότητες των Μυκηναίων. Μία ράμπα οδηγεί τους επισκέπτες στο δεύτερο επίπεδο που είναι αφιερωμένο στο βασίλειο των νεκρών. Εδώ εκτίθενται ευρήματα από τον βασιλικό ταφικό κύκλο Β΄, τα πλούσια νεκροταφεία των θαλαμωτών τάφων καθώς και ορισμένα ιστορικά αντίγραφα από τα κτερίσματα του βασιλικού κύκλου Α΄. Ακολουθεί μία ενότητα για τις Μυκήνες των Ιστορικών χρόνων και η έκθεση ολοκληρώνεται με την παρουσίαση των επιτευγμάτων του Μυκηναϊκού πολιτισμού.
Η ίδρυση του μουσείου μέσα στον ευρύτερο αρχαιολογικό χώρο καθόρισε και την παρουσίαση των ευρημάτων στην έκθεση που ακολουθούν την τοπογραφική διάταξη των χώρων εύρεσης, η οποία διακόπτεται ή ολοκληρώνεται με θεματικές ενότητες που σκοπό έχουν να αναδείξουν τόσο την καθοριστική σημασία του Μυκηναϊκού πολιτισμού όσο και τις λιγότερο λαμπρές στιγμές της ιστορίας του. Το κύριο ζητούμενο ωστόσο είναι η εκπαιδευτική διάσταση της παρουσίασης που επιτυγχάνεται με το εποπτικό υλικό και τη λανθάνουσα αναπαράσταση των χώρων εύρεσης σημαντικών συνόλων, όπως τα τρομακτικά είδωλα και η μεγάλη τοιχογραφία του Θρησκευτικού Κέντρου αλλά και το σχήμα των προθηκών των δύο βασιλικών ταφικών περιβόλων. Χωρίς να διαθέτει τον εντυπωσιακό πλούτο των πρώτων ηγεμόνων, ο οποίος παραμένει για την ώρα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, το τοπικό μουσείο των Μυκηνών διαθέτει εξαιρετική αισθητική και αρμονία και καταφέρνει να προσφέρει στον επισκέπτη του αρχαιολογικού χώρου το τμήμα της πληροφορίας που παρέχει εν τέλει μία σφαιρική γνώση για την πρωτεύουσα του Αγαμέμνονα
173 personas locales recomiendan
Mycenae
Η αναγκαιότητα ίδρυσης ενός νέου αρχαιολογικού μουσείου για την αποθήκευση και έκθεση των ευρημάτων των ανασκαφών ενός και πλέον αιώνα στις Μυκήνες είχε γίνει επιτακτική στις αρχές της δεκαετίας του 1980, όταν ο Γεώργιος Ε. Μυλωνάς σε συνεργασία με το Υπουργείο Πολιτισμού επέλεξε με τη σοφία που διέθετε τη θέση του στις βόρειες υπώρειες της Ακροπόλεως κάμπτοντας τις ενστάσεις των τοπικών εκπροσώπων που επιθυμούσαν την ίδρυση του νέου μουσείου στον παρακείμενο οικισμό.
Η ευρηματική μελέτη που εκπονήθηκε από αρχιτέκτονες της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας πέτυχε να εντάξει αρμονικά το κτήριο στο ευρύτερο φυσικό και αρχαιολογικό περιβάλλον. Πρόσφερε έτσι μια διακριτική και λειτουργική λύση που προέβλεπε χώρους για την αποθήκευση, τη συντήρηση και τη μελέτη των πολυάριθμων ευρημάτων, αλλά και για την εξυπηρέτηση των επισκεπτών, καθώς και έναν υπέροχα διευθετημένο εκθεσιακό χώρο.
Διατεταγμένο βαθμιδωτά στην πλαγιά του λόφου άρχισε να οικοδομείται το 1984 και ολοκληρώθηκε το 1997 παρακάμπτοντας οικονομικά προβλήματα και άλλου είδους ανασχέσεις. Από το 1998 έως το 2003 που εγκαινιάστηκε το νέο μουσείο μεταφέρθηκαν στις αποθήκες του περί τα 35.000 κινητά ευρήματα που φυλάσσονταν διάσπαρτα σε διάφορους αποθηκευτικούς χώρους, εκπονήθηκε η μουσειολογική και μουσειογραφική μελέτη και ολοκληρώθηκε η έκθεση.
Το έργο, που συγχρηματοδοτήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ελληνικό κράτος, υλοποιήθηκε από την Επιστημονική Επιτροπή Μυκηνών και την Δ΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων. Με τη συμμετοχή δεκάδων εργαζομένων όλων των ειδικοτήτων, την καθοριστική καθοδήγηση της Εφόρου Αρχαιοτήτων κ. Ελισάβετ Σπαθάρη και την ανεκτίμητη βοήθεια των ερευνητών των Μυκηνών, της καθηγήτριας Elizabeth French και του ακαδημαϊκού Σπύρου Ιακωβίδη, ο χώρος απέκτησε ένα μουσείο που έβγαλε από τη σιωπή και την αφάνεια 2.500 τέχνεργα και τα προσέφερε στους πολυπληθείς επισκέπτες στο πλαίσιο μιας διδακτικής παρουσίασης που αναδεικνύει τη διαχρονική ιστορία των Μυκηνών.
Η έκθεση αναπτύσσεται στις τέσσερις συνολικά αίθουσες που διατάσσονται σε δύο διαφορετικά επίπεδα και ακολουθεί μία κυκλοτερή πορεία με τη βοήθεια κεκλιμένων διαδρόμων. Στο ανώτερο επίπεδο ο ευρύχωρος προθάλαμος, με εποπτικό υλικό και υπέροχη θέα προς τους χώρους που κατελάμβαναν άλλοτε τα νεκροταφεία των μυκηναίων ευγενών, αποτελεί το σημείο έναρξης και κατάληξης της επίσκεψης. Η πρώτη εκθεσιακή αίθουσα, στο ίδιο επίπεδο, παρουσιάζει τα ευρήματα από τις δημόσιες και ιδιωτικές δραστηριότητες των Μυκηναίων. Μία ράμπα οδηγεί τους επισκέπτες στο δεύτερο επίπεδο που είναι αφιερωμένο στο βασίλειο των νεκρών. Εδώ εκτίθενται ευρήματα από τον βασιλικό ταφικό κύκλο Β΄, τα πλούσια νεκροταφεία των θαλαμωτών τάφων καθώς και ορισμένα ιστορικά αντίγραφα από τα κτερίσματα του βασιλικού κύκλου Α΄. Ακολουθεί μία ενότητα για τις Μυκήνες των Ιστορικών χρόνων και η έκθεση ολοκληρώνεται με την παρουσίαση των επιτευγμάτων του Μυκηναϊκού πολιτισμού.
Η ίδρυση του μουσείου μέσα στον ευρύτερο αρχαιολογικό χώρο καθόρισε και την παρουσίαση των ευρημάτων στην έκθεση που ακολουθούν την τοπογραφική διάταξη των χώρων εύρεσης, η οποία διακόπτεται ή ολοκληρώνεται με θεματικές ενότητες που σκοπό έχουν να αναδείξουν τόσο την καθοριστική σημασία του Μυκηναϊκού πολιτισμού όσο και τις λιγότερο λαμπρές στιγμές της ιστορίας του. Το κύριο ζητούμενο ωστόσο είναι η εκπαιδευτική διάσταση της παρουσίασης που επιτυγχάνεται με το εποπτικό υλικό και τη λανθάνουσα αναπαράσταση των χώρων εύρεσης σημαντικών συνόλων, όπως τα τρομακτικά είδωλα και η μεγάλη τοιχογραφία του Θρησκευτικού Κέντρου αλλά και το σχήμα των προθηκών των δύο βασιλικών ταφικών περιβόλων. Χωρίς να διαθέτει τον εντυπωσιακό πλούτο των πρώτων ηγεμόνων, ο οποίος παραμένει για την ώρα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, το τοπικό μουσείο των Μυκηνών διαθέτει εξαιρετική αισθητική και αρμονία και καταφέρνει να προσφέρει στον επισκέπτη του αρχαιολογικού χώρου το τμήμα της πληροφορίας που παρέχει εν τέλει μία σφαιρική γνώση για την πρωτεύουσα του Αγαμέμνονα
Το θέατρο της Επιδαύρου είναι χτισμένο σε πλαγιά του Κυνόρτιου όρους, κοντά στο Λυγουριό της Αργολίδας, στο Δήμο Ασκληπιείου.
Το θέατρο χτίστηκε σε δυο φάσεις: η πρώτη φάση χρονολογείται στα τέλη του 4ου αιώνα π. Χ. και η δεύτερη στα μέσα του 2ου αιώνα π. Χ.
Όπως σώζεται σήμερα, το θέατρο παρουσιάζει την τριμερή χαρακτηριστική διάρθρωση των ελληνιστικών θεάτρων: κοίλο, ορχήστρα και σκηνικό οικοδόμημα.
Κατά την πρώτη φάση, στο τέλος του 4ου αιώνα π. Χ., κατασκευάστηκαν η ορχήστρα, το κάτω διάζωμα -12 κερκίδες με 34 σειρές καθισμάτων (εδωλίων) η κάθε μια- και το σκηνικό οικοδόμημα. Ο σχεδιασμός του κοίλου πραγματοποιήθηκε με τη βοήθεια τριών κέντρων χάραξης.
Στη δεύτερη φάση, στα μέσα του 2ου αιώνα π. Χ., το κοίλο επεκτάθηκε προς τα πάνω με την κατασκευή του άνω διαζώματος (22 κερκίδες με 21 σειρές εδωλίων η κάθε μια) και η σκηνή πήρε την ελληνιστική μορφή της.
Με μέγιστη χωρητικότητα 13.000 έως 14.000 θεατών, το θέατρο της Επιδαύρου φιλοξενούσε μουσικούς αγώνες και παραστάσεις αρχαίου δράματος.
Η αισθητική αρμονία που οφείλεται στην κανονικότητα και στη μαθηματική συνάφεια των επιμέρους μεγεθών του, συνδυάστηκε με την έξοχη ακουστική του που επιτρέπει στους ακροατές των ανώτατων κερκίδων να ακούνε και τον παραμικρό ήχο από την ορχήστρα. Η αισθητική και η λειτουργικότητα του θεάτρου είχαν ήδη επισημανθεί από την αρχαιότητα. Ο Παυσανίας εξαίρει το θέατρο της Επιδαύρου για τη συμμετρία και την ομορφιά του και το αποδίδει στον αρχιτέκτονα Πολύκλειτο.
Το θέατρο διατηρήθηκε σε πολύ καλή κατάσταση και με τις αναστηλωτικές επεμβάσεις του Π. Καββαδία (1907), του Α. Ορλάνδου (1954-1963) και της Επιτροπής Συντήρησης Μνημείων Επιδαύρου (1988 κε.) έχει ανακτήσει -εκτός από το σκηνικό οικοδόμημα- σχεδόν εξ ολοκλήρου την αρχική του μορφή.
Το μνημείο αποτελεί πόλο έλξης μεγάλου αριθμού ελλήνων και ξένων επισκεπτών και χρησιμοποιείται για την παρουσίαση παραστάσεων αρχαίου δράματος. Η πρώτη παράσταση στο θέατρο της Επιδαύρου ήταν η «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή που ανέβηκε το 1938, σε σκηνοθεσία Δ. Ροντήρη. Οι θεατρικές παραστάσεις, στο πλαίσιο του οργανωμένου φεστιβάλ, ξεκίνησαν το 1954 και από τον επόμενο χρόνο καθιερώθηκαν ως ετήσιος θεσμός παρουσίασης του αρχαίου δράματος. Σποραδικά έχει χρησιμοποιηθεί για σημαντικές μουσικές εκδηλώσεις.
Σε απόσταση 20 μόλις λεπτών από τα διαμερισματα!!Εάν το επισκεφθείτε καλοκαίρι αξίζει να δείτε κάποια παράσταση!!!Ρωτήστε μας για εισιτήρια και παραστάσεις!!!
69 personas locales recomiendan
Theatre of Ancient Epidaurus
Το θέατρο της Επιδαύρου είναι χτισμένο σε πλαγιά του Κυνόρτιου όρους, κοντά στο Λυγουριό της Αργολίδας, στο Δήμο Ασκληπιείου.
Το θέατρο χτίστηκε σε δυο φάσεις: η πρώτη φάση χρονολογείται στα τέλη του 4ου αιώνα π. Χ. και η δεύτερη στα μέσα του 2ου αιώνα π. Χ.
Όπως σώζεται σήμερα, το θέατρο παρουσιάζει την τριμερή χαρακτηριστική διάρθρωση των ελληνιστικών θεάτρων: κοίλο, ορχήστρα και σκηνικό οικοδόμημα.
Κατά την πρώτη φάση, στο τέλος του 4ου αιώνα π. Χ., κατασκευάστηκαν η ορχήστρα, το κάτω διάζωμα -12 κερκίδες με 34 σειρές καθισμάτων (εδωλίων) η κάθε μια- και το σκηνικό οικοδόμημα. Ο σχεδιασμός του κοίλου πραγματοποιήθηκε με τη βοήθεια τριών κέντρων χάραξης.
Στη δεύτερη φάση, στα μέσα του 2ου αιώνα π. Χ., το κοίλο επεκτάθηκε προς τα πάνω με την κατασκευή του άνω διαζώματος (22 κερκίδες με 21 σειρές εδωλίων η κάθε μια) και η σκηνή πήρε την ελληνιστική μορφή της.
Με μέγιστη χωρητικότητα 13.000 έως 14.000 θεατών, το θέατρο της Επιδαύρου φιλοξενούσε μουσικούς αγώνες και παραστάσεις αρχαίου δράματος.
Η αισθητική αρμονία που οφείλεται στην κανονικότητα και στη μαθηματική συνάφεια των επιμέρους μεγεθών του, συνδυάστηκε με την έξοχη ακουστική του που επιτρέπει στους ακροατές των ανώτατων κερκίδων να ακούνε και τον παραμικρό ήχο από την ορχήστρα. Η αισθητική και η λειτουργικότητα του θεάτρου είχαν ήδη επισημανθεί από την αρχαιότητα. Ο Παυσανίας εξαίρει το θέατρο της Επιδαύρου για τη συμμετρία και την ομορφιά του και το αποδίδει στον αρχιτέκτονα Πολύκλειτο.
Το θέατρο διατηρήθηκε σε πολύ καλή κατάσταση και με τις αναστηλωτικές επεμβάσεις του Π. Καββαδία (1907), του Α. Ορλάνδου (1954-1963) και της Επιτροπής Συντήρησης Μνημείων Επιδαύρου (1988 κε.) έχει ανακτήσει -εκτός από το σκηνικό οικοδόμημα- σχεδόν εξ ολοκλήρου την αρχική του μορφή.
Το μνημείο αποτελεί πόλο έλξης μεγάλου αριθμού ελλήνων και ξένων επισκεπτών και χρησιμοποιείται για την παρουσίαση παραστάσεων αρχαίου δράματος. Η πρώτη παράσταση στο θέατρο της Επιδαύρου ήταν η «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή που ανέβηκε το 1938, σε σκηνοθεσία Δ. Ροντήρη. Οι θεατρικές παραστάσεις, στο πλαίσιο του οργανωμένου φεστιβάλ, ξεκίνησαν το 1954 και από τον επόμενο χρόνο καθιερώθηκαν ως ετήσιος θεσμός παρουσίασης του αρχαίου δράματος. Σποραδικά έχει χρησιμοποιηθεί για σημαντικές μουσικές εκδηλώσεις.
Σε απόσταση 20 μόλις λεπτών από τα διαμερισματα!!Εάν το επισκεφθείτε καλοκαίρι αξίζει να δείτε κάποια παράσταση!!!Ρωτήστε μας για εισιτήρια και παραστάσεις!!!
Μαγευτικά νερά πεντακαθαρα και κοντά στα διαμερισματα EndlessSunrise από τις καλύτερες παραλίες της περιοχής μας ανοργάνωτη μεν αλλά σίγουρα θα σας κερδίσει με την ομορφιά της
Paralia Viles
Μαγευτικά νερά πεντακαθαρα και κοντά στα διαμερισματα EndlessSunrise από τις καλύτερες παραλίες της περιοχής μας ανοργάνωτη μεν αλλά σίγουρα θα σας κερδίσει με την ομορφιά της
Σε 10 λεπτά απόσταση από τα διαμερισματα βρίσκεται η παραλία της Καραθωνας μια από τις πιο όμορφες παραλίες της περιοχής μας!Χρυσαφένια άμμος και γαλαζοπράσινα νερά οργανωμένη και με δυνατότητα θαλάσσιων σπορ!!Αξίζει να την επισκεφθείτε
45 personas locales recomiendan
Paralia Karathonas
Σε 10 λεπτά απόσταση από τα διαμερισματα βρίσκεται η παραλία της Καραθωνας μια από τις πιο όμορφες παραλίες της περιοχής μας!Χρυσαφένια άμμος και γαλαζοπράσινα νερά οργανωμένη και με δυνατότητα θαλάσσιων σπορ!!Αξίζει να την επισκεφθείτε
Σε απόσταση μόνο 10 λεπτών από τα διαμερισματα μπορείτε να βρείτε την μαγευτική πολη του Ναυπλίου από τις πιο όμορφες πόλεις της Ελλάδας και όχι μόνο!!!Περπατήστε στα καλντερίμια της πόλης και απολαύστε την βόλτα σας με ένα παραδοσιακό παγωτό Ναυπλιου!!!Θα σας κάνει να την αγαπήσετε!!!
296 personas locales recomiendan
Nafplion
Σε απόσταση μόνο 10 λεπτών από τα διαμερισματα μπορείτε να βρείτε την μαγευτική πολη του Ναυπλίου από τις πιο όμορφες πόλεις της Ελλάδας και όχι μόνο!!!Περπατήστε στα καλντερίμια της πόλης και απολαύστε την βόλτα σας με ένα παραδοσιακό παγωτό Ναυπλιου!!!Θα σας κάνει να την αγαπήσετε!!!
Στις νοτιοανατολικές υπώρειες του λόφου της Λάρισας ιδρύθηκε κατά τους Ελληνιστικούς χρόνους (300-250 π.Χ.) το Θέατρο. Με χωρητικότητα 20.000 περίπου θεατών αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα αρχαία θέατρα στον ελλαδικό χώρο. Στη μακρόχρονη χρήση του φιλοξένησε τους μουσικούς και δραματικούς αγώνες των Νεμέων, καθώς και αγώνες προς τιμήν της Ήρας. Στα Ρωμαϊκά χρόνια πρέπει να καθιερώθηκαν και αγώνες προς τιμήν του αυτοκράτορα.
Τόσο το κοίλο, ο χώρος που κάθονταν οι θεατές, όσο και η ορχήστρα, όπου διαδραματίζονταν οι παραστάσεις, ήταν κατά μεγάλο μέρος λαξευμένα στο φυσικό βράχο. Το κοίλο αποτελείται από 89 σειρές εδωλίων που χωρίζονται από τρεις ομόκεντρους διαδρόμους -τα διαζώματα- σε τέσσερα τμήματα. Πέντε ακτινωτά διατεταγμένες κλίμακες χώριζαν το κοίλο σε τέσσερις τομείς, τις κερκίδες. Οι κεντρικές ήταν λαξευμένες στο βράχο, ενώ οι ακραίες κερκίδες στο κάτω τμήμα του κοίλου αποτελούνταν από λίθινους δόμους πάνω σε επιχωμάτωση. Η πρώτη σειρά των εδωλίων –η προεδρία- προοριζόταν για τους επισήμους.
Το Θέατρο διέθετε κυκλική ορχήστρα, διαμέτρου 26,68 μ., την οποία περιέβαλε αγωγός για την απορροή των ομβρίων υδάτων. Ασβεστολιθικές πλάκες σχηματίζουν στο δάπεδο της ορχήστρας έναν κύκλο, στον οποίο εφάπτονται δύο ευθείες. Το σχήμα αυτό παραπέμπει πιθανά στη διάταξη του χορού που ήταν κυκλική στο διθύραμβο και ορθογώνια στην κωμωδία και την τραγωδία. Η πρόσβαση προς την ορχήστρα γινόταν από δύο διαδρόμους στα βόρεια και τα νότια, τις παρόδους. Ισχυροί αναλημματικοί τοίχοι συγκρατούσαν το πρανές του κοίλου.
Ενας επιμήκης χώρος, το προσκήνιο, με 20 κίονες στην πρόσοψη ανοιγόταν προς την ορχήστρα. Πίσω από το προσκήνιο βρισκόταν η σκηνή προς την οποία οδηγούσαν δύο αναβάθρες. Ο χώρος αυτός χρησίμευε αρχικά ως φόντο για τη δράση των υποκριτών, ενώ εδώ γινόταν και η μεταμφίεσή τους. Μία υπόγεια διάβαση που οδηγούσε από τη σκηνή στην ορχήστρα, η χαρώνεια κλίμακα, χρησίμευε για την εμφάνιση του Χάροντα. Πίσω από τη σκηνή υπήρχε μία δωρική στοά με πρόσοψη στα ανατολικά. Το θέατρο διέθετε αρχικά μία είσοδο που βρισκόταν στα νοτιοανατολικά του σκηνικού οικοδομήματος. Στα 100 μ.Χ. προστέθηκε και μία δεύτερη είσοδος με ράμπα στα βόρεια αυτής.
Κατά το πρώτο μισό του 2ου αιώνα μ.Χ. (100-150 μ.Χ.), το σκηνικό οικοδόμημα του θεάτρου ανοικοδομήθηκε σύμφωνα με τα ρωμαϊκά πρότυπα. Η σκηνή (postscaenium) επεκτάθηκε σε μήκος και σε βάθος και απέκτησε μνημειακή πρόσοψη (scenae frons) που διέθετε τρεις εισόδους. Το νέο λογείο (pulpitum) κάλυψε το ανατολικό τμήμα της ορχήστρας και επιμηκύνθηκε μέχρι τους αναλημματικούς τοίχους των παρόδων. Το μέτωπο του λογείου προς την ορχήστρα ήταν διακοσμημένο με κόγχες, ενώ συμμετρικά στα δύο άκρα του ιδρύθηκαν τα παρασκήνια που επικοινωνούσαν με την εξέδρα του λογείου. Τρεις κλίμακες οδηγούσαν από τη σκηνή στο λογείο. Παράλληλα με τις δύο εισόδους στα νοτιοανατολικά της σκηνής, που παρέμειναν σε λειτουργία, διαμορφώθηκε στη νότια πάροδο μία τρίτη για την πρόσβαση των θεατών στο κοίλο. Η ελληνιστική στοά στα ανατολικά της σκηνής πρέπει να διατηρήθηκε εν μέρει.
Με την εισαγωγή νέων θεαμάτων, όπως οι μονομαχίες και οι θηριομαχίες, κατασκευάστηκε για την προστασία των θεατών μία περίφραξη που στερεώθηκε σε οπές που ανοίχτηκαν στο χώρο της ορχήστρας. Άλλες οπές στο χώρο του κοίλου υποδηλώνουν την τοποθέτηση στεγάστρου (velum) για την προστασία των θεατών από τον ήλιο. Στα βόρεια της κεντρικής κλίμακας κατασκευάστηκε μία νέα εξέδρα για τους επισήμους (προεδρία). Κατά τον 3ο αιώνα μ.Χ. εξωραΐστηκε το σκηνικό οικοδόμημα, ενώ ψηφιδωτά δάπεδα με γεωμετρικό διάκοσμο αντικατέστησαν το ξύλινο δάπεδο στα άκρα της σκηνής.
Τον 4ο αιώνα μ.Χ. στην ορχήστρα του θεάτρου κατασκευάστηκε δεξαμενή που φιλοξενούσε αθλοπαιδειές στο νερό. Ένας μεγάλος υδραγωγός ξεκινούσε από τη νότια πάροδο, περιέτρεχε το κοίλο στο επίπεδο της 4ης βαθμίδας και τροφοδοτούσε τη δεξαμενή από το βόρειο άκρο του.
Το θέατρο έπαψε να λειτουργεί στον 5ο – 6οαιώνα μ.Χ. αλλά ένα μεγάλο τμήμα του κοίλου παρέμεινε ορατό και απεικονίστηκε από τους περιηγητές που επισκέφθηκαν το Άργος κατά το 18ο και 19ο αιώνα. Οι ανασκαφές της Γαλλικής Αρχαιολογικής Σχολής έφεραν ξανά στο φως το κορυφαίο μνημείο της πόλης του Άργους.
36 personas locales recomiendan
Ancient Theatre of Argos
153 GounariΣτις νοτιοανατολικές υπώρειες του λόφου της Λάρισας ιδρύθηκε κατά τους Ελληνιστικούς χρόνους (300-250 π.Χ.) το Θέατρο. Με χωρητικότητα 20.000 περίπου θεατών αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα αρχαία θέατρα στον ελλαδικό χώρο. Στη μακρόχρονη χρήση του φιλοξένησε τους μουσικούς και δραματικούς αγώνες των Νεμέων, καθώς και αγώνες προς τιμήν της Ήρας. Στα Ρωμαϊκά χρόνια πρέπει να καθιερώθηκαν και αγώνες προς τιμήν του αυτοκράτορα.
Τόσο το κοίλο, ο χώρος που κάθονταν οι θεατές, όσο και η ορχήστρα, όπου διαδραματίζονταν οι παραστάσεις, ήταν κατά μεγάλο μέρος λαξευμένα στο φυσικό βράχο. Το κοίλο αποτελείται από 89 σειρές εδωλίων που χωρίζονται από τρεις ομόκεντρους διαδρόμους -τα διαζώματα- σε τέσσερα τμήματα. Πέντε ακτινωτά διατεταγμένες κλίμακες χώριζαν το κοίλο σε τέσσερις τομείς, τις κερκίδες. Οι κεντρικές ήταν λαξευμένες στο βράχο, ενώ οι ακραίες κερκίδες στο κάτω τμήμα του κοίλου αποτελούνταν από λίθινους δόμους πάνω σε επιχωμάτωση. Η πρώτη σειρά των εδωλίων –η προεδρία- προοριζόταν για τους επισήμους.
Το Θέατρο διέθετε κυκλική ορχήστρα, διαμέτρου 26,68 μ., την οποία περιέβαλε αγωγός για την απορροή των ομβρίων υδάτων. Ασβεστολιθικές πλάκες σχηματίζουν στο δάπεδο της ορχήστρας έναν κύκλο, στον οποίο εφάπτονται δύο ευθείες. Το σχήμα αυτό παραπέμπει πιθανά στη διάταξη του χορού που ήταν κυκλική στο διθύραμβο και ορθογώνια στην κωμωδία και την τραγωδία. Η πρόσβαση προς την ορχήστρα γινόταν από δύο διαδρόμους στα βόρεια και τα νότια, τις παρόδους. Ισχυροί αναλημματικοί τοίχοι συγκρατούσαν το πρανές του κοίλου.
Ενας επιμήκης χώρος, το προσκήνιο, με 20 κίονες στην πρόσοψη ανοιγόταν προς την ορχήστρα. Πίσω από το προσκήνιο βρισκόταν η σκηνή προς την οποία οδηγούσαν δύο αναβάθρες. Ο χώρος αυτός χρησίμευε αρχικά ως φόντο για τη δράση των υποκριτών, ενώ εδώ γινόταν και η μεταμφίεσή τους. Μία υπόγεια διάβαση που οδηγούσε από τη σκηνή στην ορχήστρα, η χαρώνεια κλίμακα, χρησίμευε για την εμφάνιση του Χάροντα. Πίσω από τη σκηνή υπήρχε μία δωρική στοά με πρόσοψη στα ανατολικά. Το θέατρο διέθετε αρχικά μία είσοδο που βρισκόταν στα νοτιοανατολικά του σκηνικού οικοδομήματος. Στα 100 μ.Χ. προστέθηκε και μία δεύτερη είσοδος με ράμπα στα βόρεια αυτής.
Κατά το πρώτο μισό του 2ου αιώνα μ.Χ. (100-150 μ.Χ.), το σκηνικό οικοδόμημα του θεάτρου ανοικοδομήθηκε σύμφωνα με τα ρωμαϊκά πρότυπα. Η σκηνή (postscaenium) επεκτάθηκε σε μήκος και σε βάθος και απέκτησε μνημειακή πρόσοψη (scenae frons) που διέθετε τρεις εισόδους. Το νέο λογείο (pulpitum) κάλυψε το ανατολικό τμήμα της ορχήστρας και επιμηκύνθηκε μέχρι τους αναλημματικούς τοίχους των παρόδων. Το μέτωπο του λογείου προς την ορχήστρα ήταν διακοσμημένο με κόγχες, ενώ συμμετρικά στα δύο άκρα του ιδρύθηκαν τα παρασκήνια που επικοινωνούσαν με την εξέδρα του λογείου. Τρεις κλίμακες οδηγούσαν από τη σκηνή στο λογείο. Παράλληλα με τις δύο εισόδους στα νοτιοανατολικά της σκηνής, που παρέμειναν σε λειτουργία, διαμορφώθηκε στη νότια πάροδο μία τρίτη για την πρόσβαση των θεατών στο κοίλο. Η ελληνιστική στοά στα ανατολικά της σκηνής πρέπει να διατηρήθηκε εν μέρει.
Με την εισαγωγή νέων θεαμάτων, όπως οι μονομαχίες και οι θηριομαχίες, κατασκευάστηκε για την προστασία των θεατών μία περίφραξη που στερεώθηκε σε οπές που ανοίχτηκαν στο χώρο της ορχήστρας. Άλλες οπές στο χώρο του κοίλου υποδηλώνουν την τοποθέτηση στεγάστρου (velum) για την προστασία των θεατών από τον ήλιο. Στα βόρεια της κεντρικής κλίμακας κατασκευάστηκε μία νέα εξέδρα για τους επισήμους (προεδρία). Κατά τον 3ο αιώνα μ.Χ. εξωραΐστηκε το σκηνικό οικοδόμημα, ενώ ψηφιδωτά δάπεδα με γεωμετρικό διάκοσμο αντικατέστησαν το ξύλινο δάπεδο στα άκρα της σκηνής.
Τον 4ο αιώνα μ.Χ. στην ορχήστρα του θεάτρου κατασκευάστηκε δεξαμενή που φιλοξενούσε αθλοπαιδειές στο νερό. Ένας μεγάλος υδραγωγός ξεκινούσε από τη νότια πάροδο, περιέτρεχε το κοίλο στο επίπεδο της 4ης βαθμίδας και τροφοδοτούσε τη δεξαμενή από το βόρειο άκρο του.
Το θέατρο έπαψε να λειτουργεί στον 5ο – 6οαιώνα μ.Χ. αλλά ένα μεγάλο τμήμα του κοίλου παρέμεινε ορατό και απεικονίστηκε από τους περιηγητές που επισκέφθηκαν το Άργος κατά το 18ο και 19ο αιώνα. Οι ανασκαφές της Γαλλικής Αρχαιολογικής Σχολής έφεραν ξανά στο φως το κορυφαίο μνημείο της πόλης του Άργους.
Σε απόσταση 500 μέτρων από τα διαμερισματα βρίσκονται οι εκβολές της Λέρνης όπου ο Ηρακλής σκότωσε το μυθικό τέρας Λερναία Ύδρα σε έναν από τους 12 Άθλους του.Αξιζει να δείτε το ποταμάκι που διασχίζει το όμορφο χωριό μας και την μοναδική πηγή υδροδότησης ολόκληρης της αργολιδας
Εκβολές Λέρνης
Σε απόσταση 500 μέτρων από τα διαμερισματα βρίσκονται οι εκβολές της Λέρνης όπου ο Ηρακλής σκότωσε το μυθικό τέρας Λερναία Ύδρα σε έναν από τους 12 Άθλους του.Αξιζει να δείτε το ποταμάκι που διασχίζει το όμορφο χωριό μας και την μοναδική πηγή υδροδότησης ολόκληρης της αργολιδας
Φαγητό
Οι Μύλοι έχουν και σε κάτι άλλο παράδοση εκτός από τον Ηρακλή και την Λερναία Ύδρα.Τα σουβλάκια!!!Παραδοσιακά φτιαγμένα με πολύ μεράκι δοκιμάστε το καλύτερο Σουβλάκι του χωριού μας!!
Το Mικράκι-Οικογενειακή Ταβέρνα
Ethniki Odos Argous TripoleosΟι Μύλοι έχουν και σε κάτι άλλο παράδοση εκτός από τον Ηρακλή και την Λερναία Ύδρα.Τα σουβλάκια!!!Παραδοσιακά φτιαγμένα με πολύ μεράκι δοκιμάστε το καλύτερο Σουβλάκι του χωριού μας!!
Αυθεντική ιταλική pizza και όχι μόνο σε αυτόν τον χώρο δοκιμάστε και θα μας θυμηθείτε!!!
18 personas locales recomiendan
Scuola Pizza
39 MpoumpoulinasΑυθεντική ιταλική pizza και όχι μόνο σε αυτόν τον χώρο δοκιμάστε και θα μας θυμηθείτε!!!
Kapodistrias
3 Sidiras MerarchiasΗ καλύτερη πίτα της περιοχής μας με την φανταστική σως.